De skyline van Rotterdam, die kan hij zo uittekenen. Die ziet hij namelijk vanuit de verkeerstoren…. Op Rotterdam The Hague Airport staat de verkeerstoren die hij twee dagen per week bemant. “De leukste baan die er is.”
Spijkerbroek, sneakertjes, hoodie, Vincent loopt er zeer relaxt bij. Na zijn opleiding Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek aan de TU Delft is hij sinds vijf jaar luchtverkeersleider voor de luchthaven Rotterdam The Hague Airport. Ja, ook dat is een onderdeel van Luchtverkeersleiding Nederland. De helft van de tijd begeleidt hij het naderende vliegverkeer voor Rotterdam vanachter het radarscherm op Schiphol-Oost, de andere helft zit hij in de toren op Rotterdam The Hague Airport.
“Werken op de toren vind ik het leukst, ik denk dat iedereen uit onze Rotterdam-pool van twintig man/vrouw dat vindt. Je zit er altijd met z’n tweeën: een verkeersleider en een assistent. Omdat het zo’n kleine operatie is, ben je ‘de baas’ van het veld. Alles wat er op of om het veld gebeurt, krijg je mee.
Wat Rotterdam zo leuk maakt is dat er veel klein vliegverkeer binnenkomt, dus de sport- en amateurvliegers, de lesvliegtuigen, traumahelikopters en fotovluchten. Dit verkeer zit eigenlijk altijd ‘in de weg’ voor de normale vluchten en dan moet je puzzelen. Dan wordt het leuk!”
“Ik houd van de drukte rondom die lesvluchten. Daar zit dan een leerlingpiloot met zes uur vliegervaring die niet precies doet wat je hem zegt, waarschijnlijk omdat hij je niet begrijpt. En dan moeten die lesvliegtuigjes ook nog eens tussen de Boeing 737’s van Transavia door landen. Die gaan vijf keer zo hard. De uitdaging is om het toch in goede banen te leiden en veilig te houden voor iedereen. Het is maar goed dat ik zo van logistieke games houd en veel calcudoku’s maak. Haha.”
“Dat ik zo relaxt overkom, hoor ik vaker. In mijn vriendengroep was ik altijd al diegene die de pot beheerde en de leiding nam. Als je dan begint aan je opleiding tot luchtverkeersleider zit je ineens met 12 mensen die net zo zijn als jij. Dat vond ik te gek. Ik had niet meer het gevoel: ik doe het liever zelf.
Als je een goede training hebt gehad en je je vakbekwaam voelt, zou je geen stress moeten ervaren, want je moet kunnen vertrouwen op je skills. Dat vertrouwen krijgen is denk ik het lastigste aspect van de opleiding. Je moet leren dat jouw beslissingen goed zijn.”
Een groepje van zo’n tien studenten van de TU Delft passeert onze tafel. Rondleidingen die Vincent zelf ook regelmatig geeft omdat hij lid is van het wervingsteam. “Je ziet, ze komen hier voor het eerst op bezoek, allemaal strak in pak. Dat is toch het idee dat je hebt bij een organisatie als LVNL. Het leuke is: dat is het juist niet. Het is heel informeel hier.
Tussen verkeersleiders onderling is er veel snelle humor en ze nemen zichzelf niet al te serieus. We nemen elkaar constant in de maling, zonder onze opdracht uit het oog te verliezen natuurlijk. Dit is waardoor ik verliefd werd op deze baan.”